Przejdź do zawartości

Erysiphe heraclei

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Erysiphe heraclei
Ilustracja
Erysiphe heraclei na barszczu zwyczajnym
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

patyczniaki

Rząd

tocznikowce

Rodzina

mączniakowate

Rodzaj

mączniak

Gatunek

Erysiphe heraclei

Nazwa systematyczna
Erysiphe heraclei DC.
Fl. Franç., Edn 3 (Paris) 6: 107 (1815)
Grzybnia na górnej stronie liścia barszczu zwyczajnego

Erysiphe heraclei DC. – gatunek grzybów należący do rodziny mączniakowatych (Erysiphaceae)[1]. Pasożyt rozwijający się na licznych gatunkach roślin z rodziny selerowatych[2]. Wywołuje u nich chorobę o nazwie mączniak prawdziwy baldaszkowatych[3].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Erysiphe, Erysiphaceae, Helotiales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Synonimów nazwy naukowej ma około 50. Niektóre z nich[4]:

  • Alphitomorpha heraclei (DC.) Wallr. 1819
  • Erysiphe communis var. umbelliferarum (Lév.) de Bary 1896
  • Erysiphe umbelliferarum (Lév.) de Bary 1870
  • Ischnochaeta heraclei (DC.) Sawada 1951

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Grzyb mikroskopijny. Grzybnia rozwija się głównie na powierzchni liści, łodyg i kwiatostanów roślin, do wnętrza tkanek zapuszcza tylko ssawki. Wygląda jak mączysty nalot i jest w zależności od stopnia rozwoju gęsta, zwarta, lub rozproszona, rzadka. Strzępki mają szerokość (2,5–) 4–5 (–10) μm. Konidiofory proste, cylindryczne, do kolanek mają długość 20–35 (–45) × 8,5–10 (–11) μm. Przycistki faliste. Konidia oddzielają się pojedynczo. Mają cylindryczny kształt i rozmiar 25–45 (–50) × 12–21 μm. Klejstotecja o kształcie nieregularnego wieloboku i średnicy 80–120 μm. Przyczepki występują w dolnej ich części w zmiennej liczbie. Często są gęsto stłoczone i splątane ze strzępkami grzybni. Mają średnicę (3) 4–8 (–10) μm, a długość od (0,25-) 0,5–1,5 (–2) długości klejstotecjum. Są podobne do strzępek grzybni, mają cienką i gładką ścianę i podzielone są przegrodami. W stanie dojrzałym mają barwę od żółtej do brązowej, są proste lub rozgałęzione jak koralowce. Worki o rozmiarach 40–75 (–85) × 30–45 (–50) μm. W jednym worku powstaje zazwyczaj od 3 do 5 askospor, wyjątkowo 2 lub 6. Askospory elipsoidalne, duże, o rozmiarach 18–30 × 10–16 μm[5].

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Jest szeroko rozprzestrzeniony w Europie i Azji. Występuje także w Ameryce Południowej (Chile, Argentyna) i Północnej (USA), Afryce Środkowej i Północnej (Sudan, Etiopia, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Tanzania, Egipt, Maroko) i na Nowej Zelandii[6][5]. W Polsce jest pospolity[2].

Rozwija się na następujących rodzajach roślin: Aegopodium, Aethusa, Ainsworthia, Ammi, Anethum, Angelica, Anisum, Anthriscus, Apium, Archangelica, Arracacia, Astrodaucus, Athamantha, Aulacospermum, Berrula, Bowlesia, Bunium, Bupleurum, Cachrys, Carum, Caucalis, Centella, Chaerophyllum, Chaetosciadium, Cicuta, Cnidium, Conioselinum, Conium, Coriandrum, Cuminum, Daucus, Dorema, Drusa, Dystenia, Elaeoselinum, Eryngium, Falcaria, Ferula, Foeniculum, Gorlenkianthes, Heracleum, Hippomarathrum, Iberis, Imperatoria, Laser, Laserpitium, Levisticum, Libanotis, Ligusticum, Myrrhis, Oenanthe, Orlaya, Ostericum, Osmorhiza, Pastinaca, Petroselinum, Peucedanum, Phloiodocarpus, Physospermum, Pimpinella, Pleurospermum, Rhabdosciadium, Ridolfia, Scaligera, Scandix, Schrenkia, Selinum, Silaum, Silaus, Siler, Sium, Smyrnium, Synelcosciadium, Thapsia, Torylium, Torilis, Trachymene, Trinium, Turgenia, Zizia[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Index Fungorum [online] [dostęp 2020-12-07] (ang.).
  2. a b Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, A preliminary checklist of micromycetes in Poland. Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-75-4
  3. Gerard Meudec, Jean-Yves Prat, Denis Retournard: Choroby i szkodniki warzyw. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Delta W-Z”. ISBN 83-7175-543-0.
  4. Species Fungorum [online] [dostęp 2016-09-24] (ang.).
  5. a b c Mycobank. Erysiphe heraclei. [dostęp 2016-09-24].
  6. Discover Life Maps. [dostęp 2016-01-10].